Cagliari, de hoofdstad

Natuurlijk hoort een bezoekje aan de hoofdstad Cagliari tot de high lights. En het is een echte stad, je merkt dat aan allerlei dingen: files, rondwegen, trolleybussen, moeilijk parkeren, flats en veel buitenwijken. Er waren behoorlijk wat wegwerkzaamheden en wij reden dus via één van de wegen de stad binnen op zoek naar een parkeerplaats, die we eigenlijk vrij snel gevonden hadden.

We maakten een rondrit in een open toeristenbus langs alle bezienswaardigheden zoals de mooie oude gebouwen en de oude binnenstad, maar ook langs het fameuze Poetto strand en natuurlijk langs de Stagni (zoutmeren) met hun wereldberoemde flamingo’s.

We hebben daarna nog de binnenstad bezocht waarvan de wegen erg steil zijn. Cagliari is nl. op 7 heuvels gebouwd net als Rome…  Gelukkig zijn alle belangrijkste spots op de eerste heuvel te bewonderen. Er waren hier wat meer toeristen op de been en vooral veel Nederlanders, wij waren daar tijdens de meivakantie. De prachtige Via Roma met z’n bogen & arcades, palmen en prachtige huizen hebben we meerdere keren belopen. Van diverse kerkjes hebben we de voor- en achterkant bekeken en we zijn na enig navragen ook terecht gekomen bij het beroemde kerkje waar de processie rond St. Efisio begon. De Romeinse Arena stond in de steigers en daar hebben we weinig van kunnen zien.

Behalve al die oude bouwwerken die verschillende stukken uit de geschiedenis van Sardinië vertolken, zijn er natuurlijk ook de terrasjes en de vele ijssalons. Kortom voor elke toerist is er in Cagliari wel wat te doen!

In 2009 zijn we opnieuw naar Cagliari gegaan en hebben het spektakel rond St. Efisio meegemaakt. Een aanrader om juist op 1 mei Cagliari te bezoeken! Maar als we in het zuiden zijn, dan proberen we altijd even naar Cagliari te gaan, al is het maar voor een wandeling op de boulevard! We kunnen je melden: we hebben er al aardig wat voetstappen achter gelaten.

St. Efisio

Sardinië is een katholiek eiland  vol tradities, processies en folklore. Het onderscheid is soms moeilijk te maken: wat voor de één heel serieus is, ziet de ander meer  als folklore. Zo ook de 4 dagen durende optocht/processie van St. Efisio. Een heilige die in de 14 eeuw de pest bezwoer en als martelaar is gestorven. Zijn beeld wordt elk jaar op 1 mei met veel ceremonieel van Cagliari naar een kerkje 30 km. zuidelijker voorbij Pula gebracht.

Dit ganse spektakel, want dat is het, werd live op de Sardijnse tv uitgezonden, zagen we in ons appartement in Tortolì. We hebben nog de kerkjes bezocht en er was nauwelijks meer wat van de festiviteiten te merken. In 2009 zijn we er wel bij geweest en het is echt een aanrader om eens live te kijken bij zo’n optocht of andere traditionele folklore: je kijkt je ogen uit.

Zo werd bij deze grootste processie van Sardinië  het beeld op een ossenkar naar  het andere kerkje gebracht voorafgaand door vele in traditionele klederdracht gehulde mensen die ladingen bloemblaadjes rondstrooiden. Daarnaast natuurlijk veel traditionele muziek, mensen op ossenkarren en paarden en in oude kostuums zoals je kunt zien en horen.

Poetto en Stagni

Poetto is HET strand van Cagliari. Net buiten de stad richting het oosten is er een lang mondain strand, dat naar mate je dichter bij Cagliari komt steeds drukker bevolkt wordt door veelal jonge mensen.

Als je langs dit strand rijdt, loopt er 50 meter parallel nog een weg die vlak langs de grote stagni loopt. Enorme zoutmeren waar natuurlijk zout wordt gewonnen, maar ook de thuishaven is van vele (zeldzame) vogels waaronder de flamingo. Merkwaardig als je bedenkt dat de flamingo helemaal niet van drukte houdt en zich hier onder de rook van Cagliari op het gemak voelt. Deze moerasachtige gebieden behoren tot de belangrijkste habitats van de flamingo van Europa.

Niet alleen tussen de zee en het land bij Cagliari vind je zoutmeren. Ze zijn op veel meer plekken langs de kust te vinden. Zeer bekend zijn – ook om de flamingo’s – de zoutmeren nabij Oristano. Wij hebben ze ook gezien in de buurt van Villasimius en San Teodoro.

Villasimius en Capo Carbonara

Het meest zuidoostelijke puntje van Sardinië is Capo Carbonara, waar vandaan je nog het kleine eilandje met vuurtoren “Isola dei Cavoli” ziet liggen. Een leuk dagritje met een mooie wandeling naar de kaap. Of je gaat vooraf in Villasimius gezellig een kopje koffie drinken of je gaat achteraf een lekker ijsje eten in dit toeristenstadje of beiden natuurlijk.

Tussen Villasimius en Capo Carbonara kun je verschillende keren uitstappen, zoals bij het stagno Notteri waar de flamingo’s staan. Zo kun je hier met de flamingo’s aan het strand liggen, nou ja, zij staan dan….:

Er ligt ook nog een fort, waar in het voorjaar een ware bloemenzee omheen ligt. En ook zijn er diverse haventjes en stranden waar heerlijk “plakzand” ligt.

Villasimius zelf is een toeristisch stadje. Een lange hoofdweg, met wat zijstraatjes en een pleintje. De cappuccino hier was in de meivakantie goed te betalen en te drinken. Over “de toeristische hoofden” lopen was er nog niet bij. Wellicht in de zomervakantie wel?

De kustweg die van Cagliari via Villasimius naar Capo Carbonara loopt is werkelijk schitterend. Rijd je deze in de avondschemering dan ligt Cagliari er prachtig bij met die ondergaande zon er achter en de nevels op zee.

Costa Rei

Wat noordelijker van Villassimius vinden we de Costa Rei (Koningskust) en in de zomermaanden een druk bezocht vakantiegebied met campings, hotels en een groot aantal appartementencomplexen.

Toen wij er in mei waren, was er voornamelijk nog rust. Een enkele eettent deed voorzichtig de deuren open. Hier en daar stonden enkele gehuurde Fiat Punto’s voor de vele appartementen geparkeerd. Op de grote stranden van de Costa Rei waren nog nauwelijks zonnende mensen, de bouw van nieuwbouw van hotels en appartementen viel meer op dan enige toeristische activiteit.

Heerlijk rustig dus, als je daar van houdt…. zo’n immens leeg strand (10 km), afgewisseld met rotspartijen, baaien en kapen (Capo Ferrato!). Dat zal in de zomer dus wel anders zijn is, het zal er bruisen, want daar is dit gebied in de zuidoostpunt van Sardinië wel helemaal klaar voor en bekend om.

Het achterland van de Costa Rei is prachtig en bergachtig met nuraghi en een authentieke sfeer. Hier vind je zo af en toe een herder met schapen of geiten op de weg, hetgeen niet uniek is voor deze streek, dat kun je nog wel op veel meer plekken tegenkomen.

 

De zuidkust

Aan de andere kant van Cagliari ga je richting het oude mijnbouwgebied, maar deze zuidpunt heeft veel meer te bieden. Een deel van deze zuidpunt ligt in de provincie Cagliari, naar het andere deel in de provincie Carbonia-Iglesias, voor zo lang het duurt, want in 2015 was er al weer sprake van het terugdraaien van 8 naar 4 provincies en dan hoort deze hele zuidpunt weer tot Cagliari.

De zuidkust van Sant’Antioco tot aan Cagliari is wisselend en in de lente prachtig gekleurd, verrassend en afwisselend. Baaien, rotspartijen, kliffen, zandstranden vlak en wit zoals Costa del Sud. Binnenmeertjes met flamingo’s en her en der koeien die liggen te herkauwen met de branding op de achtergrond. Vermoedelijk zoeken deze koeien de schaduw van de bomen in de zomer wel op, want om dan op het strand te liggen…..

Natuurlijk zijn er ook de Spaanse torens en gezellige dorpjes als Porto Pino en Pula. De nuraghes die we proberen te spotten zijn of een bouwval met zeer hoog gras of ze zijn niet te vinden. Wel kunnen we de toren van Chia van dichtbij bewonderen die daar prachtig ligt in de gele bloemenzee, met een geweldig uitzicht over de witte stranden en baaien. Uiteraard rijden we ook even langs St. Efisio. Maar het blijft een zeer eenvoudig kerkje voor zo’n grote gebeurtenis rond 1 mei, maar dat hadden we al eerder geconstateerd.