De provincie Olbia-Tempio is meer dan alleen de Costa Smeralda
Olbia-Tempio is één van de vier “nieuwe” Sardijnse provincies. Omdat Sardinië een autonomie regio is kan dit binnen de regionale raad geregeld worden. Olbia-Tempio is ontstaan uit delen van de provincies Nuoro en Sassari. De twee hoofdsteden van de provincie Olbia-Tempio zijn Olbia en Tempio Pausania.
De provincie omvat de streek Gallura, de archipel van La Maddalena, en de wereldberoemde Costa Smeralda. Het mondaine Porto Cervo is de belangrijkste plaats aan de kust. Veertien kilometer ten oosten van Olbia ligt het eiland Tavolara in zee. De kust ervan rijst steil 500 meter omhoog vanuit zee. De archipel van La Maddalena heeft de status van nationaal park. Het binnenland is zeer dunbevolkt, en moeilijk toegankelijk door het ontbreken van een goed wegennet.
Olbia is de hoofdstad van deze regio, geen enkele gids beveelt deze stad aan voor ene uitgebreid bezoek. Wij zijn er dan ook alleen maar door- en omheen gereden. Want dat moet wel als je met de boot of vliegtuig arriveert. Diverse veerbootmaatschappijen meren hier aan de Golfo Aranci aan. Op het vliegveld landen enkele low-cost maatschappijen als Berlin Air en Transavia.
Sante Teresa di Gallura
Dit stadje is de noordelijkste haven van Sardinië en verbindt het eiland o.a. door een reguliere veerdienst met Corsica. Elk uur vaart er wel een boot in het hoogseizoen.
Dat was voor ons ook de reden om naar dit stadje te gaan: de overtocht naar Corsica. In de verte zagen we de witte krijtrotsen van Bonifacio al liggen en de veerboot lag al op ons te wachten, om ons in een klein uurtje naar het 12 km hoger gelegen eiland te brengen.
De veerbootmaatschappij die de dienst onderhoudt is Moby Lines. We zijn zelf al een paar keer op de bonnefooi met de boot overgevaren en zelfs in het hoogseizoen was er voldoende plek. In het ergste geval moet je een paar uur wachten, maar dan ben je vast de eerste.
Het gebied rond dit stadje werd al in de Romeinse tijd bewoond. Op de rotsachtige landtong staat de Torre Longosardo een 16de eeuwse Argonese toren. Van hieruit heb je een prachtig uitzicht over de Porto Logone baai. Hetgeen wij ook hadden, maar dan vanaf de veerboot die ons naar Corsica bracht. Ook konden wij vanaf de veerboot het witte vuurtorentje van Capo Testa goed zien, terwijl we aan de andere kant de Maddalena Archipel in ons vizier hadden. Het stadje zelf is aardig, maar geen must see. Aan de westkant van het stadje heb je opgegeven moment veel ‘lange’ stranden.
Maddalena Archipel
Dat we naar deze eilandengroep zouden gaan stond al vast, al voor we een voet op Sardinië hadden gezet. Maar hoe…? De mogelijkheden:
- met de veerpont overvaren, naar het grootste eiland Maddalena?
- met een zeilbootje zelf varen?
- met een grotere zeilboot met kapitein een mooie tocht doen?
- of een grote “rubber” motorboot huren en zelf onze route uitstippelen.
Om dat te weten te komen gingen we naar Palau: de stad waar vanuit je de archipel het beste kan bezoeken. Een grote zeilboot huren met kapitein trok erg, maar niet iedereen in de groep was voor. Een kleine zeilboot zelf varen…. nergens – zelfs bij de zeilschool – konden wij er één huren. En eigenlijk wilden we toch zelf varen. Het werd de grote Zodiac rubberboot, waar we met 7 man met gemak in konden. We huurden hem vlak bij onze camping in Cannigione, maar er zijn meerdere plaatsen, zoals Palau, waar je deze boten kunt huren. Prijzen 150 -250 euro per boot voor een hele dag. Exclusief de benzine.
En toen zijn we langs en tussen de eilanden door gaan varen over dat prachtige azuurblauwe water. Een strandje zoeken waar we zouden picknicken, uiteindelijk hebben we dat toch maar in de boot gedaan vanwege de wespen. Onder de ijzeren brug (gebouwd in 1891) door tussen de twee grootste eilanden Maddalena en Caprera, vervolgens langs de stad Maddalena naar het noorden met in de verte de krijtrotsen van Bonifacio op Corsica.
In de buurt van het kleine eilandje Budelli zijn we voor anker gegaan op een plek waar niemand was en vervolgens lekker snorkelen en zwemmen….
Op de terugtocht zijn we nog langs Capo d’Orso gevaren en hebben nog even een foto geschoten van de beer….
Een prachtige dag in een prachtig gebied!
Er zijn 2 rondleidingen in dit ebeid: Maddelena Archipel en de Gallura
Capo d’Orso
Aan het einde van de weg was er een parkeerplaats…. in de verte zagen we een soort van pad/trap. Dus de auto geparkeerd voor 2 euro en hup naar boven. Overal gesteente met de mooiste vormen. Je kon foto’s blijven schieten.
En toen we boven waren…. , viel het in eerste instantie wat tegen, maar natuurlijk gingen we er aan alle kanten om heen en onderdoor en was het toch wel indrukwekkend en raakten we gaandeweg toch wel enthousiast over deze rotspartij met mooie doorkijkjes, uitzichten en vormen. Het stevige windje dat constant blies gaf er ook nog een extra dimensie aan.
Het is overigens wel erg moeilijk om een foto te maken zonder mensen, want het is duidelijk een toeristische trekpleister!
Later, toen wij een tochtje met een bootje door de Maddalena archipel maakten, zagen we ineens het plaatje dat in alle boekjes en folders staat. Nou ja, die hebben we toen ook maar geschoten… bere mooi.
In 2015 zijn we nog eens terug gegaan, maar toen bleek dat je niet overal meer onder, op en langs mocht. Kennelijk waren er ongelukken geweest.
Porto Pollo
Er wordt veel gewindsurft en gekyte op Sardinië. Er zijn spots die zich er erg goed voor lenen. Zo kan er bijvoorbeeld ook ‘gewoon’ gesurft worden ten westen van Santa Teresa di Gallura. Ook worden aan eze lange stranden in het noorden veel gewindsurft en gezeild.
Een andere bijzondere spot is bij Porto Pollo, ten oosten van Santa Teresa Gallura. 2 baaien: 1 voor de kyters en 1 voor de windsurfers. Deze 2 baaien worden gescheiden door een schiereilandje waar gelijknamige camping Isola dei Gabbiani op ligt. De Nederlander (windsurfer van het eerste uur) Michiel Bouwmeester heeft er hier zijn surfschool, of moet ik zeggen surfparadijs. Moeiteloos staat hij in 5 talen de mensen de woord die graag willen surfen of kyten. Mocht er geen wind zijn dan kan je er ook paddleboarden. Zoek je er een leuk hotel of appartement, dan moet je eens kijken bij hotel Le Dune waarbij je op het terras uitkijkt over de surfbaai!
Arzachena
In dit stadje kan het zomers heel gezellig zijn met volksmuziek. De stad is niet zo groot, maar de gemeente heeft wel veel oppervlakte, net als een andere plaats in de buurt de havenplaats Palau waarvan je met de veerboot naar Maddalena kan overvaren.
Een aantal leuke straatjes en een mooi uitzichtpunt boven in de oude stad. Ook wat nurgahes, domus de janas en tombe di gigantica in de buurt die het bezichtigen waard zijn.
Porto Cervo
Wil je er eigenlijk wel heen…. is de vraag. Kijken naar de jetset. Daar waar de rijken der aarden zich verzamelen aan de Costa Smeralda en in Porto Cervo in het bijzonder….. en zich laten bekijken….
En ja, we zijn gegaan. En het is werkelijk onwerkelijk en daardoor juist weer de moeite waard. Jachten van vele miljoenen liggen zij aan zij in de haven. Ferrari’s en Lamborghini’s rijden af en aan. En in de diamantair staat meer beveiligingspersoneel dan verkopers… en daar kijk of stap je gewoon naar binnen, met een lekker ijsje in de hand.
Prins Aga Khan Karim IV toverde 5000 hectare weidegrond om tot één groot vakantieoord, met alle toeters en bellen die je je kunt bedenken. Meer dan 1 miljard schijnt het te hebben gekost en dan heb je ook wat. 2 maanden in het jaar is het hier een komen en gaan van mensen, boten en auto’s, de andere 10 maanden is het er praktisch uitgestorven.
Maar in die 2 maanden is het dan ook druk, gezellig druk! Toch even doen als je in de buurt bent.
Monte Limbara in de Olbia-Tempio
Wat een enorm contrast: standbeeld van Maria en de overmaat aan zendmasten boven op de Monte Limbara.
Toen wij dit ritje maakten, zagen we ze in de verte al liggen: de gigantische zendmasten. Monte Limbara is de hoogste top van het noordelijke Sardinië: 1360 meter hoog! Bereikbaar vanuit de hoofdstad van de streek Gallura “Tempio Pausania” via een echte 10 km lange bergweg die zich met haarspeldbochten omhoog slingert. Onderweg kwamen we nog prachtige mimosabomen tegen die in bloei stonden en dat kon je ruiken ook. Heerlijke zoete geuren kwamen ons openstaande autoraampje binnen.
Boven aangekomen, hielden we de zendmasten maar in onze rug en genoten we van een fenomenaal uitzicht over de vallei richting het noorden, richting Corsica en inderdaad: we konden in de verte vaag de contouren van Corsica zien liggen.
Op de flanken van de berg nog een leuke wandeling gemaakt. De watervalletjes die beschreven stonden in de gids waren allen opgedroogd. De visvijver was er nog wel, alsmede de loslopende koeien…
Tavolara en San Teodoro
Als je via de kustweg SS125 van Olbia naar San Teodoro rijdt, zie je gelijk wat bezienswaardigheden die om een stop vragen. Je kunt zelfs overvaren naar Isola Tavolara of te wel de tafelberg. Majestueus zie je hem – mits het niet heiig is – liggen voor de kust. Steile wanden van zo’n 500 meter hoog, bootjes die erom heen varen, vogels die er rondvliegen. Wat zuidelijker vind je nog het eiland Molara, minder hoog, minder indrukwekkend. Vanaf Capo Coda Cavallo heb je een prachtig uitzicht. Deze kaap is een van de mooie plekken die je met een bezoekje kunt vereren, om al dan niet daar ook nog een strandje op te zoeken.
Wat zuidelijk rijd je langs stagni – waar oa nog wat flamingo’s te spotten vallen – naar San Teodoro. Grappig stadje, beetje toeristisch, leuke om even wat te drinken, rond te lopen en dan weer verder. Bijvoorbeeld St. Lucia alwaar wij op Camping Selema onze thuisbasis hadden voor een ruime week. Maar die ligt in de volgende provincie: Nuoro
Canyoning op Sardinië
Is dat mogelijk – een canyoning op Sardinië -, vroeg ik me al een paar jaar af. Ik had er nog nergens iets over gelezen, niet in folders niet op websites. En in de zomermaanden heb ik nauwelijks beken of riviertjes gezien met voldoende water voor een canyoning. Vandaar dat ik aangenaam verrast was te lezen dat er ook op Sardinië canyonings te doen zijn. Daar moest ik het mijne van weten. Niet alleen omdat ik canyoningen zelf leuk vind, maar ook om jullie te informeren. Daarnaast was ik wel nieuwsgierig wat de verschillen waren met de canyoning die ik deed in de Bavella op Corsica.
Half juli togen mij zwager Matthijs, 3 Duitse jongens + Nederlandse gids naar een canyon in de Riu Piturisconi vlakbij San Teodore in het zuiden van de regio Olbia-Tempio. We vertrokken vanaf Amfibietreks (Santa Lucia in de Nuoro). Service van de zaak: wij konden met de gids meerijden in een ruime 4×4. Vooral handig voor het laatste deel van de ruim 1 uur durende reis, omdat het pad daar niet echt geschikt is voor personenauto’s.
De canyoning had prachtige bekkens, waar wij via abseilen, glijden en springen ons lieten afkoelen. Prachtige natuur. Water tussen de bekkens in de beek was er nauwelijks. Waren we 2 weken eerder geweest, dan hadden we het water 50 cm hoger kunnen zien staan. Nu liepen we veelal over een droge rivierbedding van bekken naar bekken. De sprongen van 14 en 9 meter maakten natuurlijk de meeste indruk. Al met al een leuke canyoning van een 2,5 uur tot 3 uur.
Er zijn meerdere canyonings op Sardinië. De meeste echter zijn zonder veel sprongen en glijden, maar vooral veel klimmen en abseilen. De Orbisi en Codula Fuili in de Nuoro zien er heel spectaculair uit. Zie hieronder een filmpje. Via Sardinia4all kun je je reserveren voor de Codula Fuili.