Oristano met de oudste ontdekkingen

De bizarre natuur en de oudste ontdekkingen in de Oristano

Oristano is een van de provincies van de Italiaanse autonome regio Sardinië. Hoofdstad is de stad Oristano (31.169 inw.).
De provincie Oristano meet 2631 km² en heeft zo’n 150.000 inwoners. Hiermee is het een van de dunst bevolkte gebieden van Italië. De provincie beslaat het grootste gedeelte van de Sardijnse westkust. De officiële afkorting is OR. Naast de hoofdstad Oristano en de plaatsen Terralba (9243 inw.) en Bosa (7573 inw.) liggen er geen noemenswaardige grotere plaatsen in deze provincie. De belangrijkste toeristische trekpleisters zijn de historische vindplaats Tharros, de stagni met flamingo’s, de witte boog en het gezellige stadje Bosa.

Bosa

Dit lieflijke stadje ligt aan de monding van de Temo en heeft een schattig vissershaventje. Behalve dat het aan de Temo ligt, ligt het ook aan de mooie route van Alghero naar Tharros en zo kwamen wij de eerste keer door Bosa toen wij dit ritje maakten. (En niet voor de laatste keer!)

In de verte zagen we de burcht al liggen, maar het was toch nog even goed zoeken naar het juiste weggetje om bij het kruis te komen wat boven op de burcht staat.

Ik moet zeggen, de burcht Castellum di Serravalle stelde eigenlijk niet veel voor. Wel genoten we van een prachtig uitzicht. Overal gekleurde daken en huisjes. Wellicht de meest gefotografeerde daken van Sardinië! Op het kruis waren TL-buizen gemonteerd waardoor het kruis ’s nachts in de weide omtrek te zien zal zijn.

Het stadje zelf heeft een middeleeuwse wijk en ook een paar mooie straten met 18de en 19de eeuwse paleisachtige woningen. Ook zijn hier veel Spaanse invloeden. Tevens is deze stad bekend om zijn smeedwerk en kantproductie. Op de nabij gelegen landtong in de heldere zee staat een Aragonese toren…

De Trenino Verde (groene trein) rijdt hier. Een ouderwetse stoomtrein over smalspoor, die ook nog over andere delen van het eiland rijdt. Raadpleeg hiervoor de Capitoolgids of de site van de Trenino Verde.

Flamingo’s en Stagni

Waar zouden ze zijn, zijn ze er wel in dit seizoen en hoeveel dan…. dat waren de vragen onderweg naar het meer waar wij deze vogels zouden gaan zien.

Een prachtige tocht is die langs de westkust van Alghero naar het zuiden. Einddoel was voor ons de archeologische vindplaats Tharros, waarbij wij onderweg Bosa wilden aandoen en flamingo’s wilden spotten. De reisgidsen hadden gelijk: het is een prachtige tocht langs het azuurblauwe water aan je rechterhand en heuvels – soms bergachtig – aan je linkerhand. In Bosa hebben we even een kop koffie op een van de pleintjes gedronken.

Op naar de meren nabij Oristano: het reservaat Salle Porcus. Eerst langs de zoutmeren die nu erg opgedroogd waren. De zoutmeren waren eigenlijk te droog voor watervogels. Dus vervolgens naar het meer Stagno di Cábras, waar wij de flamingo’s hadden moeten zien.

Dus niet en we belandden voor we het wisten tussen de overgebleven resten van 3 oudheidkundige culturen in de vindplaats Tharros.

De terugweg zouden we langs de andere kant van het meer gaan, om als het enigszins mogelijk was toch nog die flamingo’s te zien. En inderdaad vlak voordat we van het meer zouden afdraaien zagen we toch een groep van deze roze vogels staan. Dus hup uit de auto en fotograferen maar weer.

Het waren er niet zoveel, maar ach we hebben ze gezien. Zuidelijker – het Santa Gilla moeras – schijnen er ook nog van deze prachtige vogels te zijn. Goed voor een volgende vakantie!

In die volgende vakanties hebben we inderdaad in en bij de meren (stagni) rond Cagliari nog vele van deze wonderlijke roze dieren gezien. Ook bij de ‘stagni’ bij San Teodore hebben we ze gespot! Maar ook bij bijvoorbeeld Stintino, Sant’Antioco en Villassimius! Met andere woorden: ze zijn er wel!

Tharros: historische vindplaats in de Oristano

Ons einddoel van de prachtige rit van Alghero naar het zuiden was voor ons de archeologische Fenicische vindplaats Tharros. Via Bosa en zijn burcht Castellum di Serravalle en een cappuccino pauze vervolgden wij onze weg langs de zoutmeren van het schiereiland Sinis naar het zuidelijkste puntje van dit schiereiland. We hadden ons doel bereikt: Tharros

2 Corintische zuilen die nagenoeg op iedere folder van Sardinië staan, hebben we vanuit alle standen gefotografeerd, een prachtig doorkijkje geschoten tussen de ruïnes enz.

Voor hen die Griekenland met al de oudheidkundigheden hebben bezocht zal de overmaat aan aandacht voor deze 2 zuilen misschien wel een beetje vreemd overkomen. Maar toch schijnt deze plaats voor liefhebbers van oude culturen, geschiedenis en archeologie een ware rijkdom te zijn: waterreservoirs, heuse rioleringen, molenstenen, badkamers, graven, nuraghische restanten en een castellum en als toetje ook nog een Spaanse toren San Giovanni.

Voor niet-liefhebbers van al deze soms verfijnde archeologische overblijfselen is het oneerbiedig gezegd een ‘hoop ouwe zooi’, maar toch wel de moeite waard om e.e.a. te bekijken. Je kunt er een dag vertoeven (of langer) of je hebt het met een uurtje gezien!

Een website die vernoemd is aan deze vindplaats is gewijd is deze.

S’Archittu di Santa Caterina

Het is even zoeken, zeker als het een beetje stil is, maar als je hem hebt gevonden dan is het schitterend, deze door de natuur gevormde boog/brug van witte rotsen: S’Archittu di Santa Caterina.

Er is een prachtig pad aangelegd om dit natuurschouwspel te aanschouwen. Bereikbaar vanuit San Archittu en NIET vanaf Santa Caterina! Daar moet je ook zeker heen, want ook hier zijn de witte rotsen betoverd. Zowel vanaf beneden (parkeerplaatsje) als van boven vlakbij de toren.

Het leuke is dat deze rotsen en boog in alle jaargetijden en weertypen het bekijken waard zijn. Als het stormt met donkere wolken is het waanzinnig spectaculair met mega hoge kapotklappende golven. Als het zonnig is op een zomerse toeristische dag zwemmen er mensen rond en onder de boog, wordt er van de rotsen gesprongen en lopen toeristen over de boog naar beneden kijkend en fotograferend. Het is zelfs mogelijk om de bijna ondergaande zon via “het gat” waar te nemen (te fotograferen).

Werkelijk heel erg mooi!

Telkens als we weer van noord naar zuid (of vice versa) gaan zien we weer mooie dingen!

Zo nodigt de kerkkoepel van de kathedraal van Cuglieri ook uit voor een bezoekje. Maar eenmaal in Cuglieri aangekomen besloten wij dat het de laatste keer was. Het kon ons niet bekoren zoals Bosa dat wel kon en nog steeds kan.

Giganti di Mont’e Prama

Dit kon ons wel bekoren. Nog niet zolang geleden zijn er opgravingen gedaan nabij Cabras. Met deze opgravingen is de gangbare theorie over de historie van de mediterrané op losse schroeven komen te staan. Het fijne weten we er niet van, ook niet na ons bezoek aan het kleine museum in Cabras waar een aantal opgegraven beelden ‘Giganten’ ten toon gesteld staan.

Verder hebben we:

De kwarts-stranden bij Is Arutas bezocht. Neem geen zand mee, want dat kan je een flinke bekeuring opleveren.
Oristano bezocht, gezellig stadje om te winkelen.
Op de boulevard van Torregrande gelopen, die bij mooi weer s’ avonds druk bezocht wordt, echt gezellig!
En voor de paardenliefhebbers is er een grote ranch waar je kunt paardrijden oa over het strand. Deze ranch is nabij Arborea:

Horse Country Resort&Spa
Mooi hotel resort! Ook prima geschikt met kinderen. Uitgebreide paardrij mogelijkheden oa via Horse Sharing, Paardrijschool, Trekkings en Ponyclub. Laat je verwennen in dit paradijs met wellness, Spa, restaurant, BBQ, strand en zwembad. Diverse accommodaties.