Reisverslag Sardinië juni 2019

Sardinië reisverslag op campings en accommodaties

Dit ‘reisverslag Sardinië juni’ kun je in 6 delen verdelen:

Alghero (2 dagen camping Mariposa) provincie Sassari
Arborea (2 dagen Horse en Country Resort) provincie Oristano
Ollolai (3 dagen Amkina B&B Vegan & Sleepexperiences) provincie Nuoro
Palau (2 dagen Lu Salconi in de heuvels) provincie Olbia Tempio
Posada (1 nacht B&B van Sandra : Eleonora di Arborea) provincie Nuoro
Diversen: 5 nachten op verschillende campings.
- 10 juni: Lotzarai: Isrixedda, provincie Ogliastra
- 11 juni: Muravera: Quattro Mori, provincie Cagliari
- 12 juni: Costa Rei: Les Dunes, provincie Cagliari
- 13 juni: Posado: Ermosa, provincie Nuoro
- 14 juni: San Teodoro: Cala Cavallo, provincie Nuoro
- 15 juni de boot en 16 juni rijden

NB Van Ollolai hebben we dit aparte reisverslag gemaakt.

Elk jaar checken we of de informatie nog klopt, zodat jullie zelf ook deze reis kunnen maken. Dit is een rondreis waarbij we overnachten in verschillende accommodaties maar ook hebben we gekampeerd op diverse campings. Op deze pagina van Sardinië-info vind je onze ervaringen betreft campings op Sardinië.

Vertrek naar Sardinië

Na ‘schooltijd’ op 29 mei (we zitten in het onderwijs) vertrekken we op de geplande tijd 14.00 uur richting het zuiden. De eerste camping Les Bouleaux nabij Vilsberg moet makkelijk haalbaar zijn, echter, veel fileleed doet ons toch wat nerveuzer worden. Even kijken op de website, de camping is tot 22.00 uur open en ja hoor, rond 21.00 uur worden we in het Nederlands verwelkomt op een overwegend Nederlandse camping vlakbij de snelweg.

We gaan snel slapen, want we willen vroeg weg, stel je voor dat we morgen weer zoveel file hebben. De boot moet wel gehaald worden om 20.30 uur in Genua.

30 mei

Hemelvaartsdag, 8 uur rijden we van de camping af, op naar de boot. In eerste instantie is het rustig op de weg, maar dan toch zijn er in Zwitserland al gauw diverse files en omleidingen (Lugano) . Enkele kleine ongelukken, wegwerkzaamheden en de Gotthard bottleneck levert ons een flinke file op en de pas is niet open dus wij moeten wel door de tunnel. We begrepen nu al dat we niet erg veel marge hebben en er moet dus niet nog een groot ongeluk ergens gebeuren.

Gelukkig bereiken we de haven van Genua precies een uur voordat de boot vertrekt. We hoeven niet te wachten en kunnen gelijk de boot op. Dus dat is mooi. Voor de eerste maal met de GNV, waar wij anders meestal Moby/Tirrenia en/of Corsica&SardinieFerries overvaren. Een hele mooie boot, die Rhapsody , dat moet gezegd! We gaan naar de hut, eten wat in een van de restaurants, drinken nog wat aan dek en terwijl de boot de haven uitvaart verdwijnen wij in onze hut (met raam) om lekker te slapen na een hele dag op de weg. (Zie voor tips betreft veerboten de website veerdiensten)

1 juni

We worden wakken met de Corsica-kust in het vizier, maar ook de kust van Sardinië doemt op. Om 8 uur zou hij moeten aanleggen, maar dat gaat de veerboot niet halen. Moby wil eerder de haven van Porto Torres in. En wij staan op het hoogste dek met de auto, dus de andere ondergelegen dekken moet eerst leeg. Wat later dan gepland rijden we de boot af.

We besluiten om gelijk even wat vrienden op te zoeken en dag te zeggen. Manager Roma van het leuke appartementen complex Residenze Di Campagna – Il Podere Di Monte Sixeri buiten Alghero en eigenaresse Bianca van het mooie net buiten Alghero gelegen Alghero Resort Country Hotel. Ze maken het goed en dat is fijn om te horen. Wel vinden ze het nog steeds jammer dat Ryan Air is gestopt te vliegen vanaf Eindhoven naar Alghero, hetgeen hen zeker Nederlandse en Belgische toeristen scheelt. Daar wordt meer over geklaagd in deze regio, en wij vinden het ook jammer. (Het vliegveld van Alghero is nu verkocht aan particuliere investeerder dus wellicht is het binnenkort weer mogelijk?) Kijk hier voor de actualiteit betreft vliegen.

Op naar camping Mariposa. We hebben al eerder camping Laguna Blu en Torre del Porticciolo gehad, dus nu tijd voor deze, de camping die het dichtst bij de oude stad ligt. Loopafstand wordt gesuggereerd, maar het is toch een dikke 2 km. Dus een fiets is wel handiger, (nb in 2022 spotten we overals stepjes in Alghero die via een app te huur zijn!). Camping is een beetje oubollig en we vragen ons af hoe het in een drukke zomerperiode zal zijn. Plaatsen zijn klein, wel genummerd, maar wat nou precies bij het nummertje hoort?

We gaan lekker de oude binnenstad in. Uiteraard een ‘ambachtelijk bereid’ ijsje eten. Dat gaat er zeker in. Later gaan we samen met andere Nederlanders die we via facebook hebben leren kennen eten bij onze favoriete tent, in een klein zijstraatje: Vecchio Mulino. De hele familie werkt er nog!

NB: deze pagina helpt je om excursies en boottochtje al van te voren te boeken. Hoef je niet in de rij te staan en je weet dat je mee kan, want vol is vol:

Op weg naar het zuiden van Sardinië

2 juni:

We hebben een rustige dag voor de boeg. Halen in Alghero een heerlijke “op Sardinië wereldberoemde” focaccia bij Milese en rijden wat rond, oa naar Capo Caccia en zeggen onze vrienden van duikschool Archimete gedag. We eindigen natuurlijk in de oude binnenstad. Weer voor een heerlijk ijsje, maar nu ook voor een gesprek met Saskia die al een aantal jaar in Alghero woont. Leuk om met iemand te spreken die daar ook echt woont. We zijn weer op de hoogte van hoe dingen reilen en zeilen in Alghero en we besluiten met “ we houden contact”.

3 juni

Rustig opstaan en dan vertrekken we richting het zuiden via een van de mooiste wegen van Sardinië, de kustweg van Alghero naar Bosa. (SP105) Uiteraard halen we nog eerst een focaccia bij Milese. In Bosa stoppen we voor een korte pauze en lopen een rondje door dit leuke stadje. Het kruis op de vesting staat er nog steeds, maar de klim hierna toe laten we even voor wat het is.

We gaan nog zuidelijker en bij Santa Caterina di Pittinuri eten wij de meegebrachte focaccia op bij de gezellige picknickplaats. We rijden vervolgens langs de zo bekende boog van Archittu, stappen uit, en constateren dat tie er nog net zo bij ligt als andere jaren. Het is mooi weer, maar je moet het zeewater is nog frisjes, dus een sprong maken vergt wel wat durf. Dat laten we aan de andere over, wij gaan weer verder.

Verder langs de zoutmeren bij Cabras, flamingo’s waren er maar weinig. Dan langs de rijstvelden naar Arborea. De pasta- en melkfabrieken voorbij, naar het Horse Country Resort&Spa. We worden hartelijke welkom geheten door Betty, een vriendin van ons die daar al jaren werkt, maar nu is gepensioneerd adviseur is. We hebben fullboard voor 2 nachten en gaan hier heerlijk relaxen aan het zwembad. Alle maaltijden zitten in de prijs inbegrepen dus we hoeven niet perse de deur uit. Dat doen wel de volgende dag om een mooie trip te maken. Dat doen we niet per paard hetgeen hier wel kan, zelfs een ritje in de zee….

4 juni

Zo gezegd zo gedaan, een rit door de zuidelijke omgeving van het vlakke Arborea. Het blijft vlak tot Guspini en dan steil omhoog naar Arbus. Bovenaan gekomen gaan we gelijk weer via een andere veel minder steile weg (SP4), maar wel prachtig, terug. Komen afslagen tegen naar de gele duinen, de bergen die daar overgaan in duinen in plaats van rotsen in de zee (oa Dune di Piscinas). Langzamerhand wordt het weer vlakker en dan zijn we bijna weer thuis. Althans zo voelt dat wel, na vele jaren dat we hier voor een paar nachten komen.

Verder lekker geluierd aan het zwembad.

Ollolai bij Marije en Ovan

5 juni

Via het binnenland (oa SP33 en SP128) gaan we naar Ollolai. We willen weten wat er zoal te doen is oa naar aanleiding van de 1-euro huizen verhaal dat door RTL is uitgezonden. Een schitterende weg – oa langs diverse stuwmeren (Lago di Gusana) en nuraghes – brengt ons eerst even in Fonni en daar kijken we of de muurschilderingen (murales) er nog zijn die we jaren geleden daar gefotografeerd hebben nog steeds zijn. Gelukkig ze zijn er nog.

We zijn nu dicht in de buurt. We passeren het bordje Ollolai en dan door naar het oude centrum. We komen via de Via Sardegna die we helemaal door moeten rijden tot nummer 2. Naar mate de 2 nadert, wordt de steeg steeds smaller. Bij 2 hebben we aan beide zijden nog 4 cm over bij de zijspiegels. Maar dan moeten we echt stoppen, nee, niet omdat we niet verder kunnen, maar omdat daar Amkina is, de vegan & experience B&B van Marije en Ovan.

We worden natuurlijk van harte welkom geheten, wat te drinken en dan naar de blauwe kamer. Prachtig en deze hadden we gekozen, omdat daar het uitzicht mooi was. En dat klopt. Of we de rest van het huis willen zien. Wel, dat was leuk, want een deel van het huis was af, maar een ander deel nog niet .Vandaar ook de ‘werkkleding’ van Ovan en Marije. De keuken was nu net klaar en ze waren die bezig in te richten, maar dat moest nog wat voorzichtig, want de kit was nog niet overal droog. Hoe mooi het is geworden? Ga zelf maar kijken als je er gaat slapen! Ons bezoek aan Ollolai blijkt een apart blog waard te zijn. Ondertussen is het huis af met 3 kamers: de witte, blauwe en de gouden. Allen even mooi!

We hebben 3 nachten hier gelogeerd én we hebben de schilder-experience gedaan. Top! Want Amkina is niet alleen maar een B&B, maar ook uitvalsbasis voor diverse activiteiten (experiences) al dan niet door hen georganiseerd of geïnitieerd.

Uiteraard hebben we bij alle barretjes wat gedronken en bij de plaatselijke pizzeria 2 maal gegeten. En laat ons vooral de heerlijke originele ontbijtjes niet vergeten door Marije en Ovan met veel gevoel voor design klaargemaakt en neergezet. Het dorp krijgt nu meer toeristen per dag dan voorgaande jaren per jaar. Vooral Nederlandse toeristen die met de plattegrond in de hand langs de 1 euro huizen lopen en een kop koffie drinken op het pleintje bij de kerk. Maar echt weten wat er speelt in Ollolai en omgeving doe je pas als je er een paar nachten logeert! (dat kan helaas niet meer zie AMKINA voor update)

De omgeving hebben we natuurlijk ook bekeken, zowel de directe omgeving – oa Parco San Basilio – als de omliggende gebieden en dorpjes als Fonni, Mamoiada (masker museum!) en Orgosolo. De muurschilderingen waren prachtig.

Update: Amkina, Marije en Ovan hebben hun avontuur aldaar beëindigd en zijn in het zuiden van Sardinë beland voor nieuwe avonturen. Uiteraard blijft de omgeving van Ollolai zeker een bezoekje meer dan waard!

Naar de Costa Smeralda

8 juni

We gaan weer verder, Ollolai achter ons latend de binnenlanden door, Nuoro dit keer even links latend, via Bitti naar het noorden, richting de Costa Smeralda. Veel verschillende landschappen, maar vooral de kurkeiken zien we veel. Diverse met kurk volbeladen vrachtwagentje zien we rijden.

En dan komen we in de rust van Lu Salconi – B&B Turismo rurale. Op een kwartier rijden dus van de drukte van de Costa Smeralda. Een oase! Uitkijkend over de heuvels waar nu de rollen hooi nog op het land liggen, worden we verwelkomd door een hele lieve Sardijnse familie. Die we al kennen, want we zijn er verschillende keren geweest en zij naar Nederland oa voor de beurzen die we zelf organiseerden. En we hebben beloofd om een paar dagen te blijven slapen. Het hadden er wat ons betreft ook meer dan 2 mogen zijn, want het is een heerlijke plek. Moeder kookt voor iedereen die dat wil en voor 25 euro pp heb je een 3 gangendiner met een goede fles wijn en een likeurtje na afloop. Biologisch met of Sardijnse recepten of zelfs streek gerechten. Om je vingers er bij af te likken.

9 juni

Bezoekje aan Porto Pollo. Altijd leuk. Michiel Bouwmeester – oud Nederlands surfmaatje – van het wind- en kite centrum MB Procenter heeft het druk met oa de clinic van een paar dagen met Bjorn Dunckerbeck. We leveren stroopwafels af en dat wordt zeer gewaardeerd, net als dat we dat bij de andere Nederlanders doen die we bezoeken. Het weer is heel wisselend en veelal ook slecht geweest moppert Michiel. Maar zijn gezicht klaart weer op als het vertelt dat zijn nieuwe winkel op het punt van openen staat. Die is niet op het strand maar iets verder op het straatje in van het strandpad.

We lunchen bij Hotel Le Dune wat boven op de klif staat met prachtig uitzicht. Pietro en Luisa van het hotel kennen we ook al jaren en het is leuk hen weer te zien.

Voor de rest doen we lekker rustig aan in de tuin en op de veranda van de B&B oa genietend van een Ichnusa (Sardijns bier) en een Vermentino (heerlijke witte wijn van de vermentinodruif).

10 juni

We nemen afscheid van Federica en haar familie en zakken zuidelijk om naar de volgende Nederlandse te gaan. Sandra de Kort heeft in het historic center van Posada haar eigen B&B geopend: B&B Eleonora D’Arborea. En dat ligt echt op een heel mooi punt, constateren we. De Sardijnse vlag (4mori) op haar dakterras zie je boven alles uit als je op de toegangswegen rijdt. De kamers en eigenlijk het hele pand is knap gerestaureerd en de kamers zijn ingericht in Sardijnse stijl. Erg fraai.

We lopen het stadje even door, eerder hebben we de toren die hoog boven de rots waartegen Posada is gebouwd, al beklommen. Dat laten we deze keer maar even voor wat het is. In een van de oude steegjes heeft Mario Monne een bar/winkel geopend: 100%Sardinie. De vriend van Sandra is een vrolijke Sardijn die met veel hart voor de zaak uitlegt wat er bijvoorbeeld op het kaas- en worstplankje ligt. Echt alleen maar goede Sardijnse producten! Het smaakt natuurlijk prima bij de Vermentino en de koude Ichnusa. We praten gezellig even bij, want we hebben elkaar al weer 2 jaar niet gezien. En uiteraard hebben we wat van zijn lekkernijen geproefd.

De bedden slapen prima en ’s morgens vroeg ontvangt Sandra ons in de ontbijtkamer/keuken. Heerlijke zelfgemaakte producten bij het ontbijt. Ook nu weer geen standaard ontbijtje, zoals we ook niet hadden tijdens onze andere verblijven. Wat dat betreft zullen we dat zeker missen als we weer terug zijn in Nederland.

In de volgende dagen hebben we eigenlijk vooral geluierd en diverse campings bezocht. Uiteraard hebben we onderweg genoten van de vele uitzichten, de terrasjes, het zonnetje, kortom Sardinië.

Campings 1^e 14 dagen juni 2019:

Mariposa:
Beetje oubollige stadscamping direct aan het strand en aan drukke weg. Deze drukke weg hoor je dus wel! Voldoende plek in voorseizoen, maar in hoogseizoen zal het wel dicht op elkaar staan. Geen echte vakken, wel nummers, beetje heuvelachtige duinen, diverse soorten bomen. Sanitair verouderd, wel schoon, geen warm water bij de afwas, muntje van 50 euro voor de douche. Wel WC-papier en ‘normale’ toiletten’. Kampwinkeltje, barretje en pizzeria, maar wij hebben gewoon in de stad gegeten of op de plek met meegebracht eten. Wifi bij de bar. Naar de binnenstad lopen van Alghero is wel een stevige wandeling van een half uur. Beter fietsen, want er loopt een mooi fietspad langs de kust in Alghero richting Capo Caccia. Geen zwembad. Eerdere jaren hebben we op de steeds beter wordende camping Torre del Porticciolo gekampeerd en een keer op Laguna Blu (ook aan die drukke weg) waar nu een mooie zwembad is gebouwd, dat we nu vanaf de weg hebben gezien.

Iscrixedda:
Camping met oud pijnbomgedeelte, kun je bijna op het strand staan. Sanitair gebouw hier wat oubollig, met geen warm water bij de afwas, ‘normale’ wc’s. Douches op zich goed. Nieuw sanitair gebouw bij ander gedeelte is beter geoutilleerd, maar daar een terrein met weinig schaduwplekken. Wifi niet bij de bar, maar bij receptie, alwaar geen tafeltje of zo is. Ben wel benieuwd hoe ze de plekken regelen in de zomer als het druk is. Er zijn wel nummers, maar hoe deze plekken nu precies liepen in het pijnbosgedeelte? Wel kwam er wat hars van de bomen. De plek waar animatie zou moeten plaats vinden was nog erg troosteloos. Geen zwembad. Ze geven zelf aan dat het op loopafstand van Lotzorai ligt. Dat zal best als je van poort van de camping tot het eerste huis loopt, maar zo werkt het niet, daarnaast is er geen schaduw op deze weg, waar je dus een half uur over loopt!

Quattro Mori (4mori):
Prachtige camping met duidelijke en grote plekken onder de eucalyptus bomen. 4 sterren en een super vriendelijk team. Iemand die niks te doen heeft rijdt rond op een fiets, met daarop een bord, Heb je vragen, vraag het mij…. Prima sanitair, toiletpapier in de normale wc’s. Prima douches. Ondanks dat het voorseizoen was, waren er toch veel gasten. Zuid-Duitsland bleek vakantie te hebben, dus de Hoki Poki werd ingezet voor de kinderen. Prima restaurant en ruime kampwinkel. Leuk zwembad, waar je geen cap en ook geen speciale ‘echte’ zwembroek aan hoeft. Vraag met wel af of dit zwembad niet te klein is in de zomer, want het zat nu al aardig vol. Animatie ook in het water! Camping ligt aan de zee, met strandtent, volleyveld en ligbedden en parasols. Wifi op 3 verschillende plekken.

Al heel lang wilden we een keertje naar deze camping, en nu is het er dan eindelijk van gekomen. Een topper!

Le Dune:
Deze camping waren we al eerder geweest, maar 12 jaar geleden. Toen een caravan gehuurd, en dat kan nog steeds, je hebt nu zelfs nog meer keuze. Camping-gedeelte vooral onder eucalyptus bomen. Maar naar mate je dichter bij het strand staat worden de boompjes dunner en kleiner. Ligt bij een stagni (brakwater meer) wellicht daar door weer wat meer last van muggen. Sanitair was vernieuwd, of het oude sanitair hok nog opengaat tussen de caravans dat weet ik niet, maar het sanitair was nu wel weinig voor zoveel plekken. Opvallend aan het einde van de dag waren alle plekken bezet, voornamelijk door campers van Duitsers. Zwembad is niet groot, maar wel prima om af te koelen. Er is immers ook nog de zee waar deze camping aanligt, met ligbedden en parasols. Wifi bij de bar. Prima kampwinkel en restaurant.

Ermosa:
Kleine camping bij Posada op gras, althans nu is het gras en wellicht eind augustus ook, als men doorgaat met sproeien van water. Ligt aan een riviertje dat hier uitmondt in de zee. Bruggetje over en je bent op het strand na 100 meter. Kleine camping? Valt wel mee, maar het is geen grootschalig terrein, men houdt hier van simpel. Het terrein is vlak en heeft 2 sanitair gebouwen. Er stonden ruim wat campers en ook een ‘De Waard’ (uiteraard van Nederlanders) pizzatent en klein restaurant. Een barretje en je kan brood bestellen en ze hebben bij de bar ook nog wat eerste levensbehoefte te koop, maar stel je daar, maar niet te veel van voor. Wifi nagenoeg op alle plekken. Het enige dat me doet twijfelen hier terug te keren is het sanitair. Hartstikke schoon, daar valt niks op aan te merken, maar de douches zijn zeer krap, je kan letterlijk je kont niet keren. En het water is koud om af te wassen. Ook bijna alleen sta wc’s, deuren die klemmen, wc-rolhouders waren er wel maar waren leeg…. Dus als je dat niet zo’n probleem vindt…. en een rustige camping zoekt bij een leuk stadje, dat makkelijk met de fiets bereikbaar is (lopen een half uurtje), dan is dit je camping.

Cala Cavallo:
Een grote camping uit de drukte van San Teodoro. 100 meter van een strand (baaitje) met mooie rotsen en dus snorkelgelegenheid. Deze camping heeft als het ware 3 terreinen: bungalows op originele wijze gebouwd en neergezet. Een campinggedeelte met veel vaste caravanplekken. Hier ook her en der losse plekken netjes afgezet sommige met een “dakje” van dicht gaas. Het derde gedeelte is echt een camperplaats, soort parkeerterrein met vakken voor een camper met een kleine plek er naast om buiten te zitten, veel waterkranen en stopcontacten. Dicht bij het zwembad en een sanitair gebouwtje. Je mag gewoon gebruik maken van alle faciliteiten van de camping. Het sanitair is mooi en schoon. Een pizzeria/restaurant, bar en grote “market”. Het zwembad mag je zonder cap in en je hoeft ook geen ‘echte’ zwembroek aan. Wifi overal op de camping, maar internet erg langzaam of niet… Mooi natuurpark met brakwatermeren en veel vogels (oa flamingo’s) tussen de camping en San Teodoro.

Voor we bij deze camping kwamen, nog langs Camping La Cinta gekomen. Die ligt aan het einde van de weg naar het strand La Cinta, en daar is het dus echt toeristisch druk. We wilden daarnaast ook een zwembad dus door gereden naar Cala Cavallo.

NB:

Camping Torre Salinas. Nog langs gekomen toen we naar 4Mori gingen. Vanaf de buitenkant waren we niet echt enthousiast en van iemand die er geweest was , hoorden we ook al geen enthousiaste verhalen.
Camping Pine e Mare in Quartu Sant’Elena. Camping ligt buiten de stad richting Villasimius. Hij ligt aan drukke weg in een donker pijnboombos met dikke naalden pakket op de plekken. Wij vonden het er niet aantrekkelijk uitzien en zijn weer verder getrokken. Omgeving wat verwaarloosd, er lag veel vuil. Strandje niet echt fijn.
Camping Nuraghe Ruii in het binnenland bij Norbelle. Echt een binnenland camping en daar aangekomen was er weinig leven. Geen gasten, geen tenten of campers te zien. En dat terwijl bijvoorbeeld Le Dune vol zat. Wel is er een zwembad om af te koelen, en stonden er parasols open. Misschien het lot van een binnenland camping, maar wij zijn rechtsomkeer gemaakt, maar wellicht juist wat voor jou!